Literatuur in de Noordoostpolder

Literatuur in de Noordoostpolder
Kent u dit gevoel? Dat u een roman van pakweg veertig jaar geleden
leest en dat u moet concluderen dat er niets is veranderd? Natuurlijk
kunt u zeggen dat de stijl van kleding is veranderd maar die komt
gewoon weer terug. Weliswaar in de stijl van nu maar toch,
onmiskenbaar de jaren ’60 en ’70. En wat dacht u van de
schreeuwerige kleuren van de jaren ’80?
Ook wanneer u een roman leest uit 1910 zal er niet zoveel zijn
veranderd. Ja, de zorg voor mensen qua bijvoorbeeld het bestrijden
van ziektes is enorm verbeterd maar verder is er niet zo heel veel
veranderd. Want kijk eens werkelijk om u heen en zult toch echt
moeten constateren dat het er alleen al in de verzorgingstehuizen
niet bijzonder goed aan toe gaat.
Waar ik het over heb? Dat er in al die tientallen en tientallen jaren
nog steeds mensen rond lopen die het niet zo nauw nemen met de
gesteldheid van anderen, en dan heb ik het niet over de mensen aan
het bed en andere professionals. De zwakkeren in de samenleving
roepen wel om hulp maar dit kan niet worden gegeven. Geen geld,
geen tijd, geen ….vul maar in. Heb je geen hulp nodig, maar heb je
een vraag? Helaas, geen geld, geen tijd, geen…. vul maar in. Zolang
het voor deze mensen niet dichtbij komt zal er niet zo gauw iets
veranderen. Er is veel stille pijn, dat kan ik u wel verzekeren. En dit
was ook al in 1910, 1960 en 1970 en al de tussenliggende jaren.
Ik denk dat ik daarom maar een romantisch boek ga lezen in plaats
van literatuur. Heb ik de wetenschap op een happy end met een goed
gevoel erbij.