Het leven van Ludo Jeuken

21 november 1961 werd ik geboren. Vrijwel direct werd ik in een
tehuis geplaatst omdat mijn ouders niet voor mij konden zorgen. Ook
waren er heel veel problemen thuis. Die problemen werden alleen
maar groter toen mijn beide broers en zus werden geboren.
Veel van nul tot zes jaar ben ik kwijt. Wel kan ik me nog herinneren
dat ik op een klimrek op de kleuterschool was geklauterd, maar ik
weet niet waar dat was, in Maren-Kessel of in ’s-Hertogenbosch.
Het leven in een tehuis, ja hoe was dat hè, in ieder geval best apart.
Ik leefde in een heel andere wereld dan een normaal kind. En
eigenlijk had ik het best naar mijn zin, hoe raar dat ook klinkt. Het
was een gemengd tehuis van jongens en meiden. Ik heb daar veel
buiten gespeeld, want in dit tijd deed je dat ook. Er waren toen nog
geen computers en sociale media.
Ik ging veel met meisjes om en ik lag redelijk goed in de markt. We
sliepen op een slaapzaal met een schot en gordijn als deur. Nou, je
kunt wel raden wat er gebeurde. Je kon zo bij elkaar op de kamer en
dat gebeurde dus ook. En ja, natuurlijk was er verliefdheid en had je
fysiek contact met elkaar. Ik heb zeker met vier meiden seksueel
contact gehad, was spannend en je wilde dat ontdekken met elkaar.
Verder heb ik me daar goed vermaakt want thuis was ik toch niet
gewenst en hier was het bovendien leuker dan thuis.

Ik had daar ook contact met een directrice. Zij woonde in het tehuis
in een aparte woonruimte. Ik hield van legpuzzels. Ik heb daar heel
wat avonden een puzzel gelegd, was heel leuk en ontspannend. Want
in de weekenden was ik vaak alleen. Wilde niet naar huis want voelde
me daar niet thuis. Ik ging wel eens in de weekenden naar huis, maar
dat waren niet veel. Dan ging ik met de bus van ’s-Hertogenbosch
naar Maren-Kessel en visa versa. Ik was gek op mars, die ging ik dan
helemaal ontleden en opeten. Ik vond het gaaf met de bus te reizen.
In eerste instantie ging ik nog wel graag naar huis, maar dat werd
steeds minder omdat het ook steeds minder gezellig was. We waren
met z’n vieren en ik werd de grote genoemd omdat ik de oudste en
altijd de vervelendste was. Dat overigens niet zo was.
Na mijn tijd in het tehuis, ik was ongeveer elf jaar, ging ik naar een
internaat. Ook in ’s-Hertogenbosch. Dat was echt gaaf want daar had
ik een aparte kamer, en de school was aan de overkant. Vaak reed ik
met de kok mee om het eten te bezorgen in de diverse locaties. In die
tijd ging ik helemaal niet meer naar huis. Ik bleef ook in de
weekenden op het internaat. Had daar ook minder oog voor meisjes
want het was geen gemengd internaat, maar het was daar leuk en
gezellig.
Toen ik vijftien was ging ik naar een pleeggezin. Dit was niet in
’s-Hertogenbosch. Ik verhuisde naar Geldrop en had het de eerste
jaren best naar mijn zin.
Ludo Jeuken