Column 22 – De Noordoostpolder

Storm
Op het moment dat ik dit stukje schrijf is het vier uur in de middag en
raast er een storm over Nederland. De storm heeft de naam Ciara.
Nu deze storm met windsnelheden van 130 kilometer per uur al
aardig voor wat schade heeft gezorgd zullen er veel mensen zijn die
hopen dat de krachtige wind gauw zal afnemen.
Op het moment dat ik dit stukje schrijf is het vier uur en raast er in
menig hoofd een storm. De storm heet depressie. Het legt je lam net
als de natuur het bij het verkeer kan doen. Deze innerlijke storm kan
enorme snelheden bereiken en er is weinig wat je er tegen kan doen.
Hoe je in een storm nog tegen de wind aan kan leunen zal dit met
een storm in je hoofd een stuk moeilijker gaan. Het is niet met je
haren in de wind wachten tot de storm bedaart. Het is ook niet dat
de harde winden weinig schade aan kunnen brengen. Als de kracht
maar groot genoeg is het wachten op ellende. Net als innerlijke
schade die als een wervelwind door je hoofd raast.
Het is ook niet dat de Noordoostpolder wordt gevrijwaard van de
hevige winden die je omver proberen de werpen. Hoe de
weerkaarten kunnen aangeven wanneer de storm minder wordt zal
dit met een storm in het hoofd niet het geval zijn. De innerlijke
razernij blijft doordenderen. Totdat er misschien een moment komt
dat je bijvoorbeeld gaat opschrijven, of gaat onderzoeken, waar die
innerlijke storm vandaan komt. Stap je naar buiten en ga je de
confrontatie aan met de storm. Je neemt iemand mee waar je achter
kunt schuilen zodat je niet wordt weggeblazen. Want ooit zal de
storm gaan liggen. Al lijkt het niet zo wanneer je er middenin zit.
Jacqueline Voskuil