Column 16 – De Noordoostpolder

To-do-lijstje
Laatst las ik in een tijdschrift dat mensen vroeger geen to-do-lijstjes
hadden. Een lijstje waarop staat wat je allemaal nog moet doen op
die dag of in die week. En weet u wat, de schrijver van het artikel had
gelijk. Hadden we het dan minder druk? Ik denk het niet. Ook toen
werd er gewerkt en moest er worden schoongemaakt. En ook toen
zaten er 24 uur in een dag. En ook toen moesten we van die 24 uur
tenminste 7 á 8 uren slapen. En dan was er ook nog tijd voor de oude
ouders die om verzorging vroegen. Wat is er dan bij gekomen, vraag
ik me wel eens af. Ik weet zeker dat er veel mensen zijn die zeggen:
‘Geef mij er alsjeblieft vier uren bij, het liefst acht’. Je kan ook niet
slapen natuurlijk, maar dat is helaas geen optie.
Loslaten dan maar? Ik hoor nu al het gehijg in m’n nek waar ik die
onzin vandaan haal. Je kán je werk niet loslaten en je zult thuis toch
de boel aan kant willen hebben. Niet perfectionistisch aan de kant,
maar nou ja, u begrijpt me wel. En dan nog iets, je kunt moeilijk de
oudjes in een bunker proppen en maar zien wat er gebeurt.
Weet u wat we kunnen doen? Een to-do-lijstje maken van
bijvoorbeeld een leuke grap vertellen, een arm om uw buurman doen
omdat hij altijd zo gezellig zwaait, naar een kunstwerk kijken en je
verwonderen, een glas water drinken en net doen alsof het een
cocktail is. Of, en die is misschien ook wel geschikt: slingers ophangen
terwijl u nog lang niet jarig bent. Wat misschien ook een idee is? Een
wandeling door de Noordoostpolder maken. Dan laat je vanzelf wel
los. Niet de oudjes natuurlijk, die mogen mee in een lange stoet al
zingend over vroeger dat er geen vervelend dwingende to-do-lijstjes
bestonden.
Jacqueline Voskuil